کوچه ای را بود نامش معرفت     مردمانش بامرام از هر جهت

سیل آمد کوچه را ویرانه کرد       مردمش را با جهان بیگانه کرد

هر چه در آن کوی بود از معرفت   شست و با خود برد سیل بی صفت

از تمام کوچه تنها یک نفر           خانه اش ماند و خودش جست از خطر

رسم و راه نیک هر جا بود و هست    از نهاد مردم آنکوچه است

چون که در اندیشه ام اینگونه ای       حتم دارم بچه ی آن کوچه ای...